Šta je terasa

Terasa (lat. terra-zemlja) nepokrivena je ili pokrivena platforma u kući ili zgradi. Terasa je namenjena za boravak stanara na otvorenom, a verandom se naziva uglavnom izdužena manja terasa.

Terase su obično projektovane i izgrađene na ili ispod nivoa zemlje, a mogu biti izgrađene i na krovu. Terasama se nazivaju i višeslojne samostojeće terase, a mogu biti postavljene u bašti ili čak i na stubovima.

Podstruktura terasa zahteva izgrađene zidove od kamena ili da ima izgrađenu strukturu od drveta, prirodnog kamena ili betona. 

Prve takozvane poljoprivredne terase, datiraju još iz praistorijskih vremena. Mada i izgradnja arhitektonskih terasa datira iz drevnih vremena. Primeri rane arhitekture terasa, pronađeni su na Bliskom Istoku u Nahal

Orenu (poznata lokacija Natufijske kulture) od 13000 do 9834 godine p.n.e. Tel Yarmutu od 2700 do 2200 godine p.n.e. kao i na Tel el Umeiri oko 600-te godine p.n.e.

Arhitektura terasa je bila široko rasprostranjena na globalnom nivou. Na ostrvu Babeldaob u modernom Palau u Tihom okeanu, postavljene su prve arhitektonske terase. Terase su izgrađene po celom svetu tokom duge istorije. U Grčkoj su se puno koristile, kako u privatnoj tako i javnoj arhitekturi. 

Ostaci krovnih terasa su pronađeni na Knososu, daleke 1700-te godine p.n.e. U Rimskom carstvu terase su građene ispred monumentalnih objekata, kao što su bili velelepni hramovi u celoj imperijalnoj istoriji. Prvi kameni hram je izgrađen u Bakongu 881 godine, a terase su se često koristile u tradicionalnim Tajlandskim kućama ili takozvanim „klaster“ kućama. Zanimljivo je da su u toj regiji, stanovi naknadno građeni oko centralnih terasa. Kroz terase su često ostavljani otvori, kako bio omogućen rast postojećeg drveta, koje je zajedno sa zidovima i krovom pravilo hlad. 

U ranoj istoriji u Mesopotamiji i Egiptu, palate su građene na samim terasama, jer to nije bilo moguće na irazito neravnom terenu u regiji Persepolis. Za vreme Rimskog carstva počela je izgradnja terasa i na privatnim kućama, a naročito luksuznim vilama. U Kasnom srednjem veku, krovne terase su bile građene na arkadama gradskih plata, koje su od barkonog vemena bile obložene balustradama, izuzetno atraktivnim i lepim tipom ograde. U Islamskoj arhitekturi, terase su uglavnom građene na krovu, a poznato je da su bile u džamijama ili profan objektima. 

U Evropi su na sunčanoj strani planinskih koliba, često građene terase za sunčanje i potrebe posluživanja hrane i pića. Područje terasa se može koristiti i za stvaranje vrta. Zemaljske terase su monumentalne građevine do kojih se obično dolazi velikim stepenicama, koje su okružene balustradom. Terase mogu činiti i platforme podržane kolonama, ali bez ipunjenog prostora. Često nisu natkrivene, jer se želi ostaviti mogućnost pogleda na nebo, a mogu biti popločane, ali ima i terasa koje nisu popločane.